کنترل شب ادراری کودکان

خلاصه و مفید بخوانید :

شب‌ادراری در کودکان معمولاً ناشی از ترکیبی از عواملی همچون رشد جسمی و روانی، ترس‌ها و اضطراب‌ها، و مشکلات محیطی است. این مشکل اغلب در سنین پیش از دبستان دیده می‌شود و می‌تواند به علت تغییرات در محیط زندگی یا فشارهای روانی ایجاد شود. ترس از تاریکی، جدایی از والدین، یا رویدادهای استرس‌زا می‌تواند به شب‌ادراری منجر شود. برای کمک به کنترل این مشکل، والدین باید با فراهم کردن محیطی آرام و حمایت‌کننده، به کودک کمک کنند تا از اضطراب‌های خود کاسته و مهارت‌های کنترل مثانه را تقویت کند. آموزش کنترل ادرار باید از حدود یک و نیم سالگی آغاز شود و از فشار آوردن به کودک در این زمینه باید اجتناب کرد. ایجاد آرامش در محیط خانه و کاهش استرس‌ها نقش کلیدی در درمان شب‌ادراری دارد.

کنترل شب ادراری کودکان

هیچ وقت با خود فکر کرده اید چرا کودکان هنگام خواب دچار ترسهای شبانه می‌شوند یا اصلاً چرا کودکان می‌ترسند. این ترس به سن او و مرحله رشد احساسی وجسمی او بستگی دارد و همین طورکه بزرگترمی شود با انواع مختلفی از ترس‌ها مواجه می‌گردد. کودک درهر مرحله از رشد که باشد حوادث خاصی ممکن است در او ایجاد نگرانی کند. به عنوان مثال وقتی او بازیهای گروهی و یا رفتن به مهد کودک را آغاز می‌کند، برای مدتی ممکن است جدایی از والدین او را نگران کند یا زمانی که می‌خواهیم به کودک دستشویی رفتن را یاد دهیم دوره دیگری از نگرانی ها را در او مشاهده می‌کنیم اودائماً می‌ترسد که مبادا نتواند کنترل خود را حفظ کند حتی گاهی اوقات خیس شده وشلوارخود را خیس می‌کند وچون دوست دارد شما را هم خوشحال کند از این که موجب ناراحتی شما شده است دچار ترس و نگرانی می‌شود.

ترس از تاریکی :

ترسهای وقت خواب، از تاریکی هیولای زیر پتو و تنها خوابیدن در سنین پیش از دبستان و سالهای آغازین پس ازآن معمول هستند. اینها سالهایی هستندکه قدرت تخیل کودک به طرز فوق العاده ای گسترش پیدا می‌کند به دلیل تخیلاتی که در طول روز کودک ذهن خود را با آن درگیر کرده ناگهان حتی اشیای آشنا که قبلاً هرگز ترسناک نبوده اند مثل اتاق خواب، تاریک و وحشت آور به نظر می‌رسد و از آنجا که کودک در این سن هنوز در حال آموختن تمایز بین خیال و واقعیت است احتمال وجود موجود نامرئی در زیر پتو یا تخت برایش کاملاً واقعی به نظر برسد.

روان شناسان معتقدند : ترسهای وقت خواب، از تاریکی، از جدایی از والدین، از صداها، از آدمهای بدی که آسیب جسمی وارد می‌کنند یک مرحله طبیعی در روند رشد است و اغلب پیش از آنکه والدین انتظار دارند به طول می‌انجامد این مرحله در حدود سن دو سالگی آغاز می‌شود و تا هشت، نه سالگی ادامه می‌یابد. علاوه بر این، کودکان در سنین پیش از دبستان شروع به درک این نکته می‌کنند که چیزهایی در دنیا وجود دارد که می‌تواند به آنها آسیب بزند، لذا کار والدین در ده سال آینده و یا حتی بیشتر، این است که به کودکان کمک کنند تا تفاوتهای میان خطر واقعی و چیزهایی که تنها به نظر می‌رسند و واقعی نیستند را درک کنند.

ترسهای بی اساس :

همه کودکان در چند مقطع سنی در زندگی شان دچار ترس و وحشت می‌شوند و این معمولاً یک بخش طبیعی از رشد آنها محسوب می‌گردد این ترسها در صورتی غیر طبیعی هستند که به صورت دائمی و به مدت طولانی در کودک باقی بمانند یا ذهن کودک را به طور کامل اشغال می‌کنند که این ترس در تمام فعالیتهای عادی آنها تأثیر می‌گذارد و اگر کودک نتواند از آنها رهایی یابد مبتلا به بیماری تشویش که همان ترس بی مورد و بی اساس است می‌گردد.

خوابهای وحشتناک :

بسیار پیش می‌آید که کودکان به علت دیدن خوابهای وحشتناک یا ترسناک از خواب بیدار می‌شوند. در این زمان کودک اکثراً در رختخواب خود می‌نشیند یا فریاد می‌کشد و یا گریه می‌کندو یا به طرف اتاق خواب والدین می‌رود و از آنها کمک می‌خواهد گاهی هم ممکن است کودک دچار وحشت شبانه در خواب شود و با صدای بلند در خواب فریاد بکشد و گریه کند اما از خواب بیدار نشود و علل و موجبات اصلی کابوسها، ممکن است بر اثر رویدادها و مسائل ترسناکی باشدکه کودک در تلویزیون می‌بیند یا در داستانها و در کتابها می‌خواند و یا اطرافیان تعریف می‌کنند.

چه باید کرد :

کارهای زیادی است که والدین می‌توانند انجام بدهند تا به کودک کمک کنند که بر ترسهای خود غلبه کند و خیلی راحت به خواب رود. در ساعات پیش از خواب کودک را با داستانها یا فیلم‌های شاد و غیرخشونت آمیز آماده کنند و از تعریف کردن قصه‌ها و افسانه‌های ترسناک و ناراحت‌کننده یا پخش کارتون‌های این چنینی پرهیز کنند و استفاده از یک لالایی آرام یا حتی چند دقیقه سکوت در کنار رختخواب کودک نیز مفید است. آرامش مراسم قبل از خواب می‌تواند مثل نوعی ورود جادویی عمل کند افکار وآدمهای بد را از ذهن کودک دورکند وجود یک یا دو چراغ خواب در اتاق خواب کودک می‌تواند احساس آرامش بیشتری به او دهد.

اگر کودک ازتنها ماندن وحشت دارد و تنها با تماس با مادر احساس راحتی می‌کند بهتر است والدین مدتی درکنارکودک خود بخوابند تا زمانی که ترسهای وقت خواب اوکمرنگ بشود و وارد مرحله رشدی دیگرشود.

بنابراین هرگز احساس ترس درکودک را بی ارزش نشمارید وهیچ گاه او را به خاطرترسیدنش تحقیر نکنید و بدانید که بی توجهی به چیزهایی که او را می‌ترساند کمکی به حل مشکل نمی کند از او بخواهید علت ترسش را بگوید و درباره آن صحبت کنید. این راه درصورتی که ترس کودک ناشی از وقوع یک اتفاق تحریک کننده باشد بسیارمفید است بیش از حد عکس العمل نشان ندهید زیرا توجه زیاد شما باعث تقویت ترس درکودک می‌شود.

هنگامی که کودک در دل شب فریاد می‌کند بی آن که از خواب بیدارشود والدین باید ابتدا او را نوازش کنند وآرام در گوشش لالایی بخوانند و دراین هنگام نباید کودک خود را از خواب بیدار کنند.

اما زمانی که کودک ازخواب بیدارمی شود والدین باید او را درآغوش بگیرند ویک لیوان آب به او بدهند و با صدای آهسته بگوئید که یک خواب بود وگذشت واگر بازهم بی قراری کرد باید چراغ را روشن کنید و بگوئید بیا به دنبال آن چیزی که می‌ترسی بگردیم اگرکودک به طرف تخت والدین رفت باید او را به تختش باز گردانند.

یکی ازدغدغه‌های والدین آموزش کنترل ادرار به فرزندان است. بسیاری مواقع شب ادراری کودکان ویا بی اختیاری آنها در مهمانی ومسافرت دردسرهای زیادی برای پدرومادر ایجاد می‌کند.

اما راه حل چیست و ازکی باید کنترل ادرار را به فرزندانمان یاد بدهیم؟

‍آموزش کنترل ادرار باید از یک و نیم سالگی شروع شود وتقریباً تمام تلاشهایی که قبل از این سن انجام می‌گیرد بی فایده هستند و حتی ممکن است مضرباشند برعکس اگر بعد از این سن والدین این آموزش ها را به انجام برسانند هم ممکن است کنترل مهارتهای مغز روی مثانه به تأخیر بیفتد.

ازطرفی مسائل روانی و جو خانواده روی وضعیت کنترل ادرار تأثیر مستقیمی دارند والدینی که ازنظر روانی وضعیت ثابتی ندارند، ممکن است اضطراب را به فرزندشان منتقل کنند که این اضطراب درکودک، خود را به شکل شب ادراری وکنترل نامناسب ادرار نشان می‌دهد. همچنین حتی تولد یک فرزند دیگر در خانواده هم ممکن است باعث شود کودک برای جلب نظر مجدد والدین ناخودآگاه رفتارهای دوران شیرخوارگی مثل عدم کنترل ادرار را نشان دهد.

در کل، استرس‌های جسمانی و روانی مثل ترس و اضطراب ممکن است مثانه را به یک حالت کنترل نشده بی ثبات تبدیل کنند، به همین دلیل باید گفت که مسائل روانی نقش بسیار با اهمیتی در کنترل ادرار در خردسالان بازی می‌کنند و از بین بردن اضطراب و آرام کردن محیط و جو خانواده می‌تواند نقش بسزایی در کمک به این کودکان داشته باشد.